آیا توبه،نعمت هایی را که به خاطر گناه از دست داده ام برمی گرداند؟
امروز بعدازظهر سرکلاس بودم؛
استادمون داشتن نهج البلاغه رو برامون توضیح و تفسیر می فرمودن؛
رسیدیم به خطبه177؛
کم کم احساس می کردم کلام حضرت امیرعلیه السلام در قلب قلوه سنگی من داره نفوذ می کنه!
می دانستم که به خاطر گناهان زیادی که دارم خیلی از نعمات و برکات از زندگی ام گرفته شده ولی به یه جمله ای در این خطبه رسیدم؛
خیلی دلم روشن شد!
امید به زندگی دوباره در رگ های وجودم جریان پیدا کرد!
گویا حضرت با خواننده سخن میفرماید:
(أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ الدُّنْیَا تَغُرُّ الْمُؤَمِّلَ لَهَا وَ الْمُخْلِدَ إِلَیْهَا وَ لَا تَنْفَسُ بِمَنْ نَافَسَ فِیهَا وَ تَغْلِبُ مَنْ غَلَبَ عَلَیْهَا وَ أَیْمُ اللَّهِ مَا کَانَ قَوْمٌ قَطُّ فِی غَضِّ نِعْمَةٍ مِنْ عَیْشٍ فَزَالَ عَنْهُمْ إِلَّا بِذُنُوبٍ اجْتَرَحُوهَا لِأَنَّ اللَّهَ لَیْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ وَ لَوْ أَنَّ النَّاسَ حِینَ تَنْزِلُ بِهِمُ النِّقَمُ وَ تَزُولُ عَنْهُمُ النِّعَمُ فَزِعُوا إِلَى رَبِّهِمْ بِصِدْقٍ مِنْ نِیَّاتِهِمْ وَ وَلَهٍ مِنْ قُلُوبِهِمْ لَرَدَّ عَلَیْهِمْ کُلَّ شَارِدٍ وَ أَصْلَحَ لَهُمْ کُلَّ فَاسِدٍ)
اى مردم!
دنیا، کسى را که به او آرزو و دلبستگى دارد مى فریبد، و بر جان کسى که به او رغبت کند، بخل نمى ورزد، و بر هر که آن را به دست آورد چیره شود؛
سوگند به خدا، ملّتى، خرمىِ نعمت و عیش زندگى را از دست ندادند مگر به خاطر گناهانى که مرتکب شدند، زیرا خداوند هرگز ستمکار به بندگان نیست.
و اگر مردم به وقتى که بلاها بر آنان فرود آید، و نعمتها از دستشان برود، با نیت هاى صادقانه و دل هاى مشتاق به پروردگار پناه ببرند، آنچه را از دستشان رفته، به آنان باز مى گرداند، و هر فسادى را بر ایشان اصلاح مى کند.)
(ترجمه نهج البلاغه از استاد انصاریان / صفحه407)
راستی!
بعد از خوندن این فرمایش امیرالمومنین(ع)، اگه احساس یا حرف دلت رو هم توی این صفحه برای بقیه دوستان، به یادگار بذاری، خوشحال میشم؛
ممنونم
یاعلی
ممنون میشم
یاعلی