فقط دلت پاک باشه!

اصن نمیدونم چرا بعضی از مردم، با بعضی حرف های سطحی که میزنن، میخوان خودشون رو از زیر بار تکلیف، ببرن بیرون؛

داستان از اینجا شروع شد که:

داشتیم با خانواده میرفتیم حرم امام رضا علیه السلام؛

نزدیک حرم مطهر، از ماشین که پیاده شدیم؛

حجاب و آزادی...!(بسیارجالب و خواندنیست)

مادام که تلقى ما از انسان و برداشت ما از خویشتن دگرگون نشده، مادام که نقش انسان مجهول مانده و بینش او از این نقش در حد تنوع، در حد زندگى تکرارى و مدار بسته، درحد خوشی ها و سرگرمى ها، در حد بازیگر شدن و بازیچه ماندن، و تماشاچى بودن، خلاصه شده، مادام که زندگى جز نمایش و بازى، بارى ندارد، ناچار سنگینى حجاب طبیعى است، مگر اینکه با شعارها همراه شوى و یا در جو روشنفکرى قرار بگیرى و یا بخواهى به گونه اى دیگر به نمایش بپردازى، یا بخواهند با تشویق وتعریف آماده ات سازند. مادام که تلقى ما از خویش عوض نشود، حجاب هیچ مفهومى نخواهد داشت و چیزى جز کفن سیاه و قبرستان خانه و مرگ نشاط زندگى و نابودى شادى ها، عنوان نخواهد گرفت و هزار عذر، خواهى داشت که خودت را از آن آزاد کنی: که پاکى زن در لباسش نیست، چادر ی هاى کثیف و لجن بى شماره اند…؛